मिति पौष १२ गते, २०७९ का
दिन आज, अफिसको कामले गर्दा मेरै घर नजिकैको रवि भवन स्थित एउटा भव्य शपिंग
कम्प्लेक्समा निर्माण सम्पन्नको कामका लागि अफिसको दाइ सित गएका थियौं | शुरुमा त
मैले सोचे कि त्यो भवन कि शपिंग सेन्टर होला कि त कुनै व्यवासायिक भवन | हामी
भित्र गएर नापहरू लिन थाल्यौं र अचानक मैले त्यहाँ लास्ट सपरको एक तस्वीर पनि
देखें | कोठाहरू भव्य ठुल्ठूला थिए | हाम्रो ध्यान पुरै नाप्ने काममा मात्र थियो
जब सम्म त्यहाँको कर्मचारीहरूले आफ्नो परिचय खुलाएनन् | अफिसको दाइले कोठा के को
लागि हो भनेर सोध्दा त्यहाँका कर्मचारीहरूले भने कि यो त मण्डली हो अर्थात चर्च |
हामी सियोनका हौँ, ख्रीष्टियान हौँ | यो सुन्ना साथ दाइले म पनि ख्रीष्टियन नै हुँ
भनेर उनीहरूलाई भन्नुभयो | मैले जय मशिह चाहिं गरिन किनकि सियोन शब्दले मलाई
शंकाको घेरामा राखिसकेको थियो | नभन्दै उनीहरूले मेरो मण्डली सोधे र मलाई भने कि
हामीहरू निस्तार चाड मान्छौं | यति सुने पछी मेरो दिमाग एकैछिन त खाली नै भयो |
अनि वरपर हेर्दा साँचै नै माता मान्नेहरू रहेछन | आङ सांग होंगको तस्वीर, माताको
नाउँमा प्रार्थनाका पत्रहरू, पुस्तकहरू, क्यालेन्डर आदि थिए | त्यो पुरै भवन भरि नै
तिनीहरूको मात्रै मण्डली थियो | महिला कर्मचारीहरू हेर्दा पनि कोरियन चाइनिज जस्ता
अनुहारका थिए | त्यो सब देखेर म छक्क परें | कहाँ सम्म यिनीहरू फैलिएका रहेछन र
कहाँबाट मात्र पैसा व्यवस्थापन गर्दा रहेछन भन्ने कुरो दिमागमा खेल्न थाल्यो |
मुख्य कुरो त मेरो अफिसको दाइ इसाई हुनुहुन्न | मेरो मनमा खेल्न थाल्यो कि उहाँले
के सोच्नुभयो होला | यता अफिस फर्कदा उहाँले सोध्नु भयो कि आज गएको ठाउँ तिमीहरूको
भन्दा फरक होला हैन र मैले निकै फरक छौं भनेर प्रतिक्रिया जनाएँ | बरु हाम्रो
मण्डलीका विश्वासीहरूलाई ज्ञान नहोला तर बाहिरका मानिसहरूलाई थाहा छ कि इसाई जगतमा पनि विविध थरिका इसाई समुदाय
छन् | अभिषेक जोशी लगायत मैले मेरा आफ्नै मित्रहरूबाट यो कुरालाई सुनेको छु |
अब कुरो यो छ कि, बुझाउने
चाहिं कसरी ?
यी मेरा व्यक्तिगत धारणाहरू हुन्:
१) मण्डलीहरू फरक हुँदैमा के हाम्रो विश्वास गलत हो भन्ने
निस्कर्ष हुन्छ र? के अन्य धर्महरूमा विभाजन
छैनन् र? अवश्य छन् | धर्मको सार पो
समान हुन्छ | झूटा शिक्षा बाहेक अन्य सबै सम्प्रदायहरूको सार उही हो |
२) बाइबल एउटा छ भने कसरी तिनीहरू झूटो शिक्षा भए? बाइबल पो
एउटा छ तर बाइबललाई कसरी व्याख्या गरिएको छ भन्ने कुरो मुख्य हो |
३) जसरी समाज र राष्ट्रमा बिगार, भ्रष्टाचार, दलाली
गर्नेहरू हुन्छन्, त्यस्तै धर्ममा पनि बिगार गर्नेहरू हुन्छन् |
४) त्यहाँ सत्य कुरो भएको हुनाले नै झूट पनि अस्तित्वमा
रहन्छ | ‘सत्य’ आफैँ तुलनात्मक तत्त्व हो |
५) झूटो कुरोले आफ्नो आस्था प्रतिको हाम्रो जिम्मेवारी र
सरोकारलाई इंगित गर्नमा मद्दत गर्दछ | जहाँ झूट र विकल्प हुन्छन्, त्यहाँ बौद्धिक
छनोट, चेतना, विवेक, ज्ञान र बुद्धिको खेल शुरु
हुन्छ र हाम्रो सरोकारको मापनले संचालन गर्दछ |
८) जति धेरै झूटा शिक्षाहरू निस्कन्छ, त्यसले वास्तविक
आस्थाको सांचो जांच लिंदछ | त्यसले आफ्नो आस्था प्रति हाम्रो गम्भीरताको मापन
गर्दछ |
९) हाम्रो विश्वास भावनात्मक मात्र हो कि विचारंशील पनि हो
भन्ने कुरोको सीमाना झूटा शिक्षाहरू द्वारा पनि निर्धारित हुँदछ | जस्तै: चंगाई
हुँदै छ भनेर सच्चाई केन्द्रमा लाग्ने होकी येशूमा अनन्त जीवन छ भनेर दुख-सुखमा
उहाँलाई नै पछ्याउने हो?
१०) अन्तमा, सत्य जहिल्यै पनि बलवान हुन्छ | हामीले आफ्ना
मित्रहरूलाई सुसमचारको विषयमा सुनाइराख्न आवश्यक छ | सुसमचारको मूल आशय बुझे पछी
झूटा शिक्षाका नियतलाई चिन्न सकिन्छ |
यो समयमा हामी इसाई जगत होसियार हुनुका साथ् साथै हाम्रा
अइसाई जगतलाई पनि यस बारे बोध गराउन अत्यावश्यक छ | कतै हाम्रा मित्रहरू यी झूटा
शिक्षकहरूको चंगोलमा त पर्न गएनन्? मेरै घर नजिकको ठाउँहरूमा यिनीहरूको डेधा नै
पाउन सकिन्छ र मण्डलीको नाममा ठुल्ठूला भवनमा संगति संचालन गर्दै छन् | बाफलमा
यहोवाका साक्षीको भवन नै पाइन्छ भने अब यस्ता अरु थुप्रै भवनहरू यिनीहरूको कब्जामा
नहोला भन्न सकिन्न | यिनीहरू बिगाबिगी हाम्रो लागि चिन्ता र चुनौतीको विषय हुँदैछ
| यस्तै समूहका कारण हाम्रो समाज झन बद्नाम हुँदैछ | के हामी जवानहरू यी कुराको
सरोकार राख्छौ?
0 Comments